Mijn eerste kalligrafie herinnering

Ik was acht jaar denk ik. Ik logeerde bij mijn Oma in Zaandam. Ik was dol op Oma en logeerde graag bij haar. In een gereformeerd tijdschrift vond ik een gedicht over de liefde voor God. Het was afgedrukt in sierlijke cursieve letters en ik amuseerde mij een middag met het natekenen van deze mooie vormen. Oma was tot tranen toe geroerd toen ze mijn kunstwerk bewonderde. “heb jij dat helemaal zelf geschreven, pronkie” “Ja Oma”.

Toen mijn ouders mij later op de dag kwamen ophalen werd vol trots mijn godsvruchtig werkje getoond. Kijk toch eens wat Oma’s invloed van bidden en kerkbezoek bij Maria had teweeggebracht! ”Maar Moe”, zei mijn Moeder “Dit is een gedicht van Willem de Mérode”

Ik was zeer verdrietig toen Oma mij ervan beschuldigde dat ik tegen Oma had gejokt. Ik begreep niet wat ik verkeerd had gedaan, ik had toch uiteindelijk al die mooie lettertjes helemaal zelf geschreven?